«انتظار و تنهایی» روایتی‌ست از لحظه‌هایی که انسان در سکوتِ عمیقِ تنهایی فرو می‌رود یا در نبرد بی‌پایان انتظار معلق می‌ماند. این دو حس، همچون جریانی دائمی، در نگاه‌ها، حرکات و فضای زندگی تکرار می‌شوند؛ گاه سنگین و خاموش، گاه ناآرام و پرهیاهو. این مجموعه حاصل پرسه‌زدن در نوار ساحلی‌ست، جایی که تنهایی در وسعت دریا معنا می‌یابد و انتظار در امتداد افق جاری است. هر عکس کوششی‌ست برای نزدیک‌شدن به حقیقتی که نه در واژه‌ها، بلکه تنها در احساس قابل درک است. زمستان - ۱۴۰۳ مبین مایلی